Heden, anno 2010

De Poortstraat is een doodlopend zijstraatje van de Wilhelminastraat.Straatbeeld Poortstraat

Het is één van de oudste straatjes van Velp, geplaveid met originele klinkers. In de Poortstraat bevindt zich nog steeds stalhouderij Middelkoop,Kraaij.
De foto is gemaakt in 2003 en stond in een krantenartikel gemaakt naar aanleiding van Open Monumentendag. Het plaatje geeft een goed beeld van de Poortstraat. Op de achtergrond één van de nieuwe flats, die gebouwd zijn in de Wilhelminastraat. De bijbehorende tekst: 

‘Paard en koets taxi van vroeger Als de koets door hartje Velp gaat, is het alsof de tijd heeft stilgestaan (onder de afbeelding) Het taxibedrijf van vroeger bestaat nog steeds. Gert en Ina Kraaij van Stalhouderij Middelkoop vervoeren nog steeds hun klanten met paard en wagen. Tijdens Open Monumentendagen is hun bedrijf te bezichtigen. Door SUZANNE HUIBERS

VELP . Een Jack Russell komt tegemoet rennen. Een voordeurbel is er niet bij Stalhouderij Middelkoop in de Poortstraat in Velp. Is ook niet nodig, want de kleine hond waarschuwt zijn baas wel als er bezoek is. Links in de Poortstraat wonen Gert en Ina Kraaij, rechts hun dochter met haar gezin. Wie het doodlopende straatje in hartje Velp inloopt, doet een stap terug in de tijd. Al ruim 125 jaar zit hier de Stalhouderij Middelkoop. De stalhouderij is voor het eerst tijdens Open Monumentendagen op zaterdag 13 en zondag 14 september te bezichtigen. “De stalhouderij heeft altijd op dezelfde plek gezeten”, zegt eigenaar Kraaij (73) “Bij de familie Wijlhuizen ging het van vader op zoon. Mijn schoonvader die vroeger knecht was bij Wijlhuizen, heeft de zaak overgenomen. En ik heb de boel van hem overgenomen.” Dat ging volgens Kraaij op zijn ‘boerenfluitjes’. Hij lacht en zegt “Ieder zat aan een kant van een tafel, kop koffie erbij en toen was het geregeld. Ja, dat ging zo 35 jaar terug.” “Een stalhouderij was vroeger wat een taxibedrijf nu is. Mijn vader reed voor de notabelen uit het dorp”, vertelt zijn vrouw Ina Kraaij (67). “Naar visites. Trouwerijen deden we toen niet. Mijn vader nam eigenlijk het werk van Wijlhuizen over. Die begon toen hier vooraan een garage. Na de oorlog raakten paard en wagen uit zwang. Vader wilde koeien in de schuur. Hij richtte zich op boeren”, gaat Ina Kraaij verder. “Mijn moeder hield de boel bij elkaar. Gelukkig was ze hier vroeger niet. De kinderen op school vonden dat ik stonk. Ze hielden niet van paarden.” Maar ze trouwde met een man die van paarden houdt. Gert Kraaij: “ Ik had veel liefhebberij in de paardensport. Daarom ben ik laat getrouwd. Ik dacht meer aan paarden dan aan een vriendinnetje.” Gert Kraaij is niet bij paarden weg te slaan. Net als de massa’s vriendjes en vriendinnetjes van haar kinderen. “Die vonden het hier geweldig bij al die paarden. Ik heb nog een ponyclub opgericht. Tante Ina van de ponyclub.” Gert Kraaij loopt verder het straatje in. “Ik zal je de koetsen laten zien”, zegt hij terwijl hij de grote schuurdeuren opent. “Dit is mijn oudste koets. De bekleding is nog origineel. Weet je wat hier in zit? Paardenhaar. Dat broeit niet als de mensen lang zitten. Het masseert. En dat is Jan Plezier waar we vroeger de mensen naar de kermis brachten. En dat is de rouwkoets. Die hebben we geërfd van de familie Modderman uit de De Steeg. Die man had hem gekocht voor zijn eigen begrafenis. Hij wilde niet in zo’n blikken ding begraven worden.” De koets wordt nog steeds gebruikt. “We doen nu rouw en trouw.” Kraaij loopt alle koetsen af en dat zijn er heel wat. Bij elke koets heeft hij een verhaal. “Wat vind je van deze?” vraagt hij terwijl hij halt houdt bij een zwarte, glimmende koets. “Mijn schoonzoon heeft ‘m opgeknapt. Hij heeft er twee jaar aan gewerkt. Mooi, hè? Tegenover de schuur staan de stallen met paarden. “ In dit kleine stukje werd vroeger gewoond”, vertelt Gert Kraaij terwijl twee paarden hem aankijken. “Ze sliepen boven. ’s Winters lag de sneeuw op de dekens? Koud? Nee, sneeuw isoleert.” Ina Kraaij lacht tevreden. “We hopen er nog een poos van te kunnen genieten.” Gert: “Weet je waar ik het me de meeste zorgen over maak? Opvolging. Mijn twee dochters willen de zaak niet overnemen. Maar zolang mijn gezondheid het toelaat, ga ik door. Ik doe het leukste wat er is: met de paarden op weg. En ik krijg er nog voor betaald ook.”’

Verleden

Poort, foto: Gerard Burgers

De historie van de straat wordt beschreven bij monumenten. Zie gemeentelijke monumenten.

Waar de naam Poortstraat aan te danken is, is niet bekend. Mogelijk aan de poort die vroeger de ingang naar de kwekerij van Van de Gumster aangaf. Zie de afgebeelde foto. Meer informatie kunt u vinden bij kwekerij van de Gumster.

 

Bijzonderheden

Rouwkoets, foto: Carla Kostelijk in 2010Nijverheid in het verleden

De stalhouderij van Middelkoop is een begrip. Meneer Gert Kraaij, de koetsenman van Velp, is in november 2010 overleden. Hij werd in de rouwkoets, die hij zelf nog kocht van de heer Modderman, naar zijn laatste rustplaats gebracht.. Carla Kostelijk maakte er een foto van. Het is niet bekend wat er met dit culturele erfgoed gaat gebeuren.

 
Op nummer 1 woonde Sikkink de glazenwasser.

Monumenten

De huisnummers 5, 7 en 8 zijn gemeentelijk monument, maar de Poortsraat als geheel heeft ook een monumentale waarde.