Gemeentelijke Monumenten
Monument Egmondstraat
- Hits: 4892
Bevrijdingsmonument erkend als gemeentelijk monument
Heel bijzonder is het bevrijdingsmonument op het plein in de Egmondstraat. Het bevindt zich aan de zuidkant van het plantsoen. Velp kent vele (oorlogs)herdenkingsmonumenten, waaronder de bevrijdingsboom met het gedenkteken. De boom is in 1945 door buurtbewoners uit de Egmondstraat en omgeving geplant, omdat de Tommy's vanaf de Ringallee de Egmondstraat in kwamen om Velp te bevrijden. Het initiatief voor het monument kwam van de familie Spohr. Er werd na het planten van de boom een collecte gehouden om er ook een gedenkteken bij te maken: een metalen oprijzende halve zon met de datum 16-4-1945.
De bevrijding
Mevrouw A.E. (Tonny) Gerritsen-Sliedrecht vertelt: 'In de nacht voor de bevrijding zaten we met in de kelder van de familie Scheffer in de Van Pallandtstraat nummer 22. Het huis van de familie Scheffer had een betonnen kelder, waarvan men hoopte dat deze een betere beschutting zou bieden tegen het oorlogsgeweld. Zelf woonden we in de Van Pallandtstraat nummer 16. Ik was vier jaar en mijn plek in die kelder was onder de trap op een aardappelkist. Toen het duidelijk werd dat we bevrijd werden, kreeg ik van mijn moeder een rood, wit, blauw vestje aan. Moeder maakte het vestje van restjes uitgehaalde wol. En ik mocht naar buiten om de Engelsen bloemen te geven.'
Ontstaan
In de Velpsche Courant van vrijdag 3 mei 1946 wordt gemeld: 'De Buurtvereen*. Torckstraat - Egmondstraat heeft verleden jaar, na de bevrijding, een boom geplant op het Egmondplein, welke voordien door de Duitschers was opgehakt. Nu zal a.s. Zaterdag een hekwerk, dat om den boom is geplaatst, officieel onthuld worden. In het hekwerk, dat op steenen voet is geplaatst, is in goud aangebracht 1945 16-4. Den Burgemeester zal dan een fraai uitgevoerde oorkonde overhandigd worden, naar een ontwerp van den heer Witteveen, die ook het hekwerk ontwierp.'
* Heer Heerink jr.,in april 2013 81 jaar, vertelde dat zijn vader penningmeester was van de buurtvereniging. De familie woonde destijds in de Van Pallandtstraat 8.
Op 5 mei 1946 is door de heer H.W. Witteveen uit de Egmondstraat 9 een verzoekschrift ingediend, waarbij vergunning tot in gebruikneming wordt gevraagd (GA 2508/ 177-145). De heer Jacobs uit de Koningstraat heeft het monument verguld. Bij de onthulling in 1946 vierde de buurt een gezellig feest. Juffrouw Kantelaar uit de Torckstraat heeft toen gezongen. Vermoedelijk is het metalen hekwerkje gemaakt door smid Gerritsen en het muurtje gemetseld door fima Meijrink. Volgens de heer Den Hartog uit de Van Pallandtstraat, negen jaar oud toen het monument onthult werd, zou het muurtje ook gemetseld kunnen zijn door De Houting, een aannemer die woonde aan de Van Pallandtstraat 6. Er heerste veel saamhorigheid, aldus de heer Den Hartog.
De heer W.A.J. Spohr jr. vertelt:
'Wij kinderen kunnen ons goed voorstellen dat vader het initiatief tot het monument heeft genomen. Vader vond het erg belangrijk dat de mensen een blijvende herinnering aan de bevrijding zouden krijgen. Maar binnen ons gezin werd er eigenlijk niet of nauwelijks over de oorlog gesproken. Aan tafel kregen wij kinderen niets te horen.
Mijn vader werkte toen bij de zuivelcontrole, dat betekent dat hij toezicht hield op de verdeling van melk, die toen nog op de bon was. Er was weleens melk 'over', hij zorgde er dan voor dat die melk kwam bij mensen die het hard nodig hadden. Wij kinderen werden er ook weleens op uit gestuurd om die melk rond te brengen. Hij heeft ook eens een Engelse piloot uit een neergestort vliegtuig, (verkleed als boer), naar een contactman gebracht. Elke avond luisterden we naar de radio. Deze werd onder de grond vandaan gehaald. Dit was altijd een hele operatie.'
Foto uit 1948Deze foto is ter beschikking gesteld door mevrouw Els Abma-Swart. Zij trouwde met Age Abma, toen woonachtig in de Torckstraat op nummer 27. Zijn vader, de heer T.R. (Tjeerd) Abma was actief betrokken bij de oprichting van het monument. Het echtpaar Abma-Swart woont momenteel in Amerika. De foto is gemaakt in april 1948.
Op de foto van links naar rechts:
Elsje de Sterke, de dochter van de joodse mevrouw de Sterke, die de oorlog ondergedoken overleefde bij de familie Swart.
Kees Benink, onderwijzerszoon, woonde op Egmondstraat 5.
En Menno en Elsje Swart van Egmondstraat 8. Hun vader, de heer Swart, werkte bij de AKU.
Menno Swart (*3 sept. 1937, overl. 3 april 1995) was getrouwd met Elsje Vossers.
Familie Stevens
De heer Stevens is geboren op 16-4-1945 om 6.10 uur, het moment dat de Tommy's Velp binnen kwamen. Bij toeval ontdekte de heer Stevens in zijn jongensjaren het monumentje omdat hij in de buurt iets moest bezorgen. Tot zijn verbazing zag hij zijn geboortedatum staan: 16-4-1945. Vanaf die tijd gingen moeder en zoon elk jaar bloemen leggen bij het monument en wel om 6.10 uur.
De heer Ben Stevens is geboren in een (schuil)kelder van familie Peters in de Vlashofstraat, waar 3 gezinnen beschutting zochten tegen het oorlogsgeweld. Het moet voor moeder M. J. Stevens-Kaak een memorabele ervaring zijn geweest, om onder die omstandigheden een kind ter wereld te brengen. Voor vader B. H. A. Stevens was het een benauwende ervaring. Wegduikend voor de vallende granaten en rondvliegende kogels probeerde hij de Hoofdstraat over te steken om de vroedvrouw te halen. Maar voordat vader en vroedvrouw Wissing waren aangekomen, was de zoon al geboren. Ze werden door de Velpse bevolking verwend met cadeaus als melk, kippensoep, boter enzovoort. Zelfs de oranje strik werd niet vergeten. Voorgesteld werd hun zoon Tommie te noemen, maar daar was moeder Stevens het niet mee eens. Hun zoon kreeg de naam Bernard, naar vader Stevens.
Eerste kranslegging
In café Spoorzicht troffen de heer Ben Stevens en de heer Busman, (die werkzaam was voor de krant Het Vrije Volk) elkaar. Ze sloten een weddenschap af over de vraag waar het 'echte' bevrijdingsmonument van Velp zou staan. Dit was de aanleiding voor de eerste kranslegging in de Egmondstraat 25 jaar na de bevrijding van Velp. De krans werd gelegd namens de carnavalsvereniging De Dwarsliggers en met medewerking van drumband Velp-Zuid, die de taptoe verzorgde. Dit alles in aanwezigheid van de toen 25- jarige Ben Stevens. Op de foto van links naar rechts: Chris ? (van de carnavalsvereniging), Ben Stevens en P. Holdijk (van de drumband).
In de kranten werd er uitgebreid aandacht aan besteed; Het Vrije Volk van 14-4-1970 meldt: 'Vijfentwintigjarig 'bevrijdingskind' Bernhard Stevens', 'In heel Velp is er nog maar één man die vlagt ...' en in De Velpsche Courant: 'Kranslegging voor Velps bevrijding'. 'Een bijzonder Kind, Bernard Stevens geboren te Velp op Bevrijdingsdag'. En op 17-4-1970 in het Vrije Volk: 'Bevrijding van Velp herdacht'.
Vanaf dat moment worden er door meerdere mensen elk jaar bloemen gelegd bij het monument. Een betrokken vrouw, woonachtig in de Egmondstraat, haalde alle bloemen 's avonds naar binnen en legde deze 's morgens vroeg weer terug. Zo konden de bloemen niet weggehaald of vernield worden. Ze heeft dit jarenlang gedaan.
In 1995 kreeg het gedenkteken een opknapbeurt. De huidige boom is de tweede boom. In de volksmond wordt de boom ook wel de Wilhelminaboom genoemd.
Tijdens een hevige storm op 1 februari 1983 haalde een wijkbewoner uit het Zaalbosgebied zijn twee kinderen op uit de Montessori Kleuterschool aan de Egmondstraat. Toen hij weer bij zijn auto aankwam bleek dat de bevrijdingsboom op zijn geparkeerde auto was gevallen. De auto had forse schade. Heel voorzichtig is hij naar huis gereden. Een foto met onderschrift in de Velpsche Courant van 4 februari 1983 maakte melding van de gebeurtenis. Waarschijnlijk is in dit jaar een nieuwe boom geplant. De huidige boom is een krimlinde, de Tilia europaea 'Euchlora'.
Herdenking 1985
In het Velps Weekblad van 24 april 1985 stond de volgende tekst met foto: VELP-Dinsdag 16 april jl was het 40 jaar geleden dat het dorp Velp werd bevrijd en ter gelegenheid daarvan werd 's avonds bij de bevrijdingsboom op het Egmondplein een korte, maar indrukwekkende herdenking gehouden. Zij was georganiseerd door Velp voor Oranje en er werd door alle Velpse Muziekverenigingen medewerking verleend. De voorzitter van Velp voor Oranje, de heer G. Rosenboom, wees er in zijn toespraak op dat het een plaatselijke herdenking betrof. "Met Velp was nog niet ons hele land bevrijd, de nationale bevrijding zullen we herdenken en vieren op 4 en 5 mei a.s. "Ook Velp heeft zijn tol moeten betalen", aldus de heer Rosenboom, "en ook Velp heeft zijn vechters voor de bevrijding gekend, velen hebben zich daarvoor ingezet. Daarom is het goed hen nu en hier te gedenken". Met het spelen van het Wilhelmus werd de plechtigheid besloten.
Herdenking 2005
Deze grote herdenking werd georganiseerd door Velp voor Oranje. Dit keer met medewerking van muziekvereniging Mr. H.M. van der Zandt. Voorzitter, de heer Driessen, was aanwezig namens Velp voor Oranje. Ook de heer Ben Stevens en zijn moeder waren uitgenodigd. Ook dit maal besteden de kranten aandacht aan de herdenking van de bevrijding. Op de foto van links naar rechts: Ben Stevens, Peter van Woerkom van wijkvereniging Daalhuizen-Oost, onbekend, Wethouder F.R. Hoving uit Rozendaal, mevrouw Stevens (overleden in 2006) en Ruud Geluk van Velp voor Oranje, achter de heer Geluk nog net zichtbaar de heer Driessen.
Herdenking 2010
In 2010 is aan de bevrijding van Velp veel aandacht besteed. Op initiatief van Velp voor Oranje organiseerde Anita Matser een mooie herdenking in de Egmondstraat ter gelegenheid van 65- jarige bevrijding van Velp. Zij hield een toespraak speciaal voor de kinderen. De heer Den Hartog hees de vlag, Eline Kersjes zong het Wilhelmus en er werden veel bloemen gelegd, onder andere door Velp voor Oranje en wijkvereniging Daalhuizen-Oost. Er werden papieren bloemen geplaatst door kinderen van O.B.S. Daalhuizen en De Arnhorst.
Op uitnodiging van Anita Matser zijn Femy Mars en haar schoonzus Riet Mars aanwezig geweest bij deze herdenking. Femy Mars moest tijdens de bevrijding in 1945 samen met andere zusjes en broertjes van haar ouders achter het hek bij hun ouderlijk huis blijven. Tot haar spijt was het voor hen geen feest. Het was ongepast feest te vieren terwijl drie broers waren omgekomen. Daardoor hebben ze toen van de bevrijding weinig meegekregen. 'Ik begreep toen niet waarom wij niet net als de buurkinderen, op de tanks getild mochten worden', aldus Femy.
Bij deze herdenking ter gelegenheid van de 65- jarige bevrijding, kwamen Riet en Femy Mars de Egmondstraat inrijden in de door een Tommy bestuurde jeep. Femy Mars had het bevrijdingsvuur in haar hand. Zij was dankbaar dat zij, na 65 jaar, de gelegenheid kreeg toch nog iets van de sfeer van de bevrijding van toen mee te maken.
De herdenkingmonumenten in Velp zijn meestal monumenten die ons in eerste instantie herinneren aan de getroffenen. Omdat het monument in de Egmondstraat het enige monument is ter gelegenheid van de bevrijding van Velp en bovendien op initiatief van wijkbewoners tot stand is gekomen, heeft Anita Matser namens Wijkvereniging Daalhuizen-Oost, Belangenvereniging Daalhuizen-Velp en Stichting Velp voor Oranje het initiatief genomen om voor dit monument de beschermde status van een gemeentelijk monument aan te vragen. Na een proces van bijna een jaar heeft het College van Burgemeester & Wethouders het verzoek positief gehonoreerd.
Om de historie nog beter in beeld te krijgen zijn een aantal vragen nog niet beantwoord:
Wanneer is de tweede bevrijdingsboom geplant?
Wie heeft het voetmuurtje gemetseld?
Wie heeft het hekwerkje gesmeed?
Monument Daalhuizen
- Hits: 4365
Op voorstel van de bekende geschiedschrijver Gerard van Hasselt (1751-1825), destijds bewoner van Daalhuizen, is het Waterloo monument opgericht ter herinnering aan Quatre-Bras. Het opschrift: Aan den jonge held Willem G.L. Pr. van Oranië en alle zijne brave wapenbroederen van 1815 toegew. Het monument staat bij de vijver van Daalhuizen aan de Arnhemsestraatweg.
Van 1795 tot 1813 ging Nederland gebukt onder de Franse overheersing.
Tijdens de slag om Velp op 24 november 1813 waarin de Fransen door de Pruisen worden verdreven, speelt Daalhuizen een belangrijke rol.
De Fransen vormen hun laatste carré bij de bocht van Daalhuizen en het Lange Water. Ze werden tot in Arnhem teruggedreven. Na deze strijd was het dorp geruïneerd.
De bij Daalhuizen gevallenen werden begraven naast de muur van de vroegere moestuin.
In het Staatkundig Dagblad van dinsdag 7 december 1813 staat het bericht dat Mr. Gerard van Hasselt op 4 december de Velpenaren heeft opgeroepen tot het bijwonen van een openluchtvergadering om 13.00 uur op de heide tussen Rozendaal en Daalhuizen. Hier wordt besloten om een delegatie bestaande uit de heren Van Spaen van Biljoen, Van Eck van Overbeek, Wilbrink, Hulstein en Van Burgh naar Den Haag te sturen, om de Prins van Oranje namens de gemeente Velp geluk te wensen met zijn terugkomst in het vaderland. Verder wordt besloten om ter nagedachtenis van Zijne Doorluchtige Hoogheid Prins Willem V tussen Rozendaal en Daalhuizen een onkostbaar, maar duurzaam Monument te stichten.
Een gedenkteken voor Prins Willem V komt er niet, maar wel een monument voor zijn kleinzoon. Het optreden van de latere koning Willem II in de veldslagen bij Quatre Bras, Waterloo, Hasselt en Leuven tegen Napoleon inspireerde Mr. Van Hasselt in 1815 tot het oprichten van een "monument ter ere van de Kroonprins en zijn medehelden".
Het is een eenvoudig vierkanten zuil "monument ter ere van de Kroonprins en zijn mede helden", na de overwinning op de Fransen bij Waterloo. Aan een kant heeft het een rechthoekige gietijzeren plaquette met boven genoemde tekst. Op de andere zijden zijn schildvormige plaquettes aangebracht met opschriften : 'Eendracht heeft macht, Eendracht geeft macht, Eendracht de rijke kracht.'
Het monumentje werd gemetseld in 1815, ter ere van de Prins van Oranje die betrokken was bij de Slag bij Waterloo waar Napoleon werd verslagen, waarna het Koninkrijk der Nederlanden werd opgericht.
![]() |
![]() |
In 1857 is het landgoed eigendom geworden van mr. E.A. de Roo van Mestwaas, die het huis Daalhuizen lieten bouwen. Zijn neef de Roo van Capelle werd daarna eigenaar. Zijn weduwe liet links van het huis een nieuw huis bouwen: "Dordt Wyck", waar zij met haar zoon W.R.C. de Roo ging wonen.
In de Arnhemsche Courant d.d. 23-08-1943 wordt vermeld dat het monument op het landgoed Daalhuizen is gerestaureerd door de goede zorgen van mevrouw de douairière W.P.M. de Roo van Capelle. Het was met klimop begroeid, doch is thans geheel zichtbaar geworden, aldus de krant.
Samen met de Commissie Oranjes in Velp neemt Velp voor Oranje in 2009 het initiatief om de ontbrekende ijzeren schildjes van het monument opnieuw te laten maken en het metselwerk te laten herstellen. Dit als viering van het 115 jarig jubileum van Velp voor Oranje. Ir. Ben van Schaik weet maten, teksten en lettertypes van de verdwenen ijzeren schildjes te achterhalen. De ingemetselde geweerkolven en kanonskogels worden geconserveerd. Een en ander kon worden uitgevoerd dankzij een royale donatie van o.a. De Geërfden van Velp en het Bouwfonds Cultuurfonds. Het Jubileumfeest vindt plaats 115 jaar na de oprichtingsdatum 16 juli 1914 van de Oranjevereniging.
Leerlingen van basisschool De Arnhorst onthullen het monumentje, samen met burgermeester Petra van Wingerden-Boers, nadat in een openluchtspel door ruim 150 kinderen de Franse soldaten werden verdreven uit Velp (in 1813). Eregast bij het feest is de directeur van het Koninklijk Huis Archief, drs. Ph.C.B. Maarschalkerweerd. Hij vertelde dat er in Nederland nog slechts drie monumenten herinneren aan de Slag bij Waterloo: in Velp, bij kasteel Amerongen en bij paleis Soestdijk.
Gedurende de maand augustus was er een openluchttentoonstelling in het park met afbeeldingen en teksten over de Franse tijd in Velp. De tentoonstelling en een boekje over dat onderwerp is samengesteld door Peter Kamper sr en Nelleke den Boer-Pinxter.
Aan dit boekje 'Oranjes in Velp' en aan de organisatie van de feestelijkheden hebben zowel de Belangenvereniging Daalhuizen-Velp als de Wijkvereniging Daalhuizen-Oost meegewerkt.
Ter gelegenheid van 200 jaar Koninkrijk werd zondag 1 december 2013 bij Landgoed Rhederoord in De Steeg de historische veldslag uit 1813 nagespeeld, het verdrijven van de Fransen in het kader van '200 jaar Koninkrijk – het ontzet van de Veluwezoom'. Er werden ook kransen en bloemen gelegd bij het Waterloo-monument in Velp.
De viering van 200 jaar Koninkrijk (2013-2015) in 2015 was de aanleiding om het Waterloo-monumentje grondig te restaureren. Het ijzerwerk is in 2009 hersteld, maar het bakstenen zuiltje brokkelde steeds verder af. Stichting Velp voor Oranje en de huidige bewoner op Daalhuizen, Jan Snellenburg, namen het initiatief voor een complete restauratie van het monument. Onder leiding van Ir. Ben van Schaik van de Commissie Oranjes in Velp werd het monumentje door restaurateurs volledig afgebroken en met de originele stenen opnieuw opgebouwd. Medefinanciers: Gemeente Rheden, Provincie Gelderland, Prins Bernhard Cultuurfonds, Stichting Martens van Sevenhoven en Stichting Nederlands Patriciaat. Op initiatief van fotograaf Marc Pluim is er een 'tijdscapsule' ingemetseld: een PET-flesje met oranje dop met foto's, de geschiedenis van het monumentje en euromunten.
Rozendaalselaan 51/53
- Hits: 2624
Dubbele villa
Bouwjaar: 1905
Architect: Klaas van Rijsse
Bouwstijl: Overgangsarchitectuur, met kenmerken van diverse stijlen.
De heer C.J.Rose van de NV Oost en West Nederlandsche Mij tot Exploitatie Onroerende Goederen te Amsterdam, vraagt in 1905 vergunning voor de bouw van een dubbele villa (GA 2503/2157-822) volgens bijgaande bouwtekening .
Deze markante dubbele villa is gelegen op de hoek met de Vondellaan, waarbij de beide woonhuizen zijn gespiegeld ten opzichte van elkaar.
Het in baksteen opgetrokken pand is gebouwd op een nagenoeg rechthoekige plattegrond en heeft twee bouwlagen onder een overstekend schilddak met aan de voorzijde twee ingestoken zadeldaken gedekt met gesmoorde Tuile du Nord pannen.
De serres hebben schuifdeuren. De bovenlichten van de rechter serre zijn nog voorzien van Jugendstil glas-in-lood in de kleuren groen, geel, oranje en lichtblauw met een geometrische indeling en voorstellingen van bomen. Het glas-in-lood in de linker serre is verdwenen. De verdieping bevat boven beide serres een fraaie gesneden houten balkonbalustrade. Let op de prachtige ingangen met paneeldeuren en glas-in-lood in de bovenlichten. Boven de voordeuren bevindt zich een smeedijzeren luifel.De woonhuizen bezitten nog veel oorspronkelijke interieuronderdelen. Bijvoorbeeld de vestibule met fraaie tegelvloer en de in Art Nouveau stijl geornamenteerde stucplafonds.
Het pand bezit architectuurhistorische waarde omwille van de gaaf bewaard gebleven hoofdvorm, de detaillering en het materiaalgebruik.
Arnhemsestraatweg 340
- Hits: 3313
Op het Westelijke deel van het landgoed Daalhuizen is in 1941 deze villa "Dordtwijck" gebouwd. Het huis is door een groot weiland van de Arnhemsestraatweg afgelegen, en door middel van een lange oprijlaan te bereiken.
![]() |
![]() |
Het pand is door de architect J.H. Renier ontworpen in een traditionele stijl met invloeden van de Delftse School. Het grote huis is opgetrokken in baksteen en heeft een L-vormige plattegrond met twee bouwlagen en een zolderverdieping. Het dak bestaat uit een zadeldak met een even hoge dwarskap. Het overstekende dak is belegd met in zeegroene kleur uitgevoerde geglazuurde pannen. Op het dak bevinden zich diverse dakkapellen en een hoge schoorsteen op het rechterschild en drie op het linkerschild.
Een ingemetselde gevelsteen bevat de tekst: 'De eerste steen gelegd / door / W.R. de Roo / 30 okt.1940' .
In het pand bevinden zich nog zeldzame interieuronderdelen die vermoedelijk afkomstig zijn van het oude Daalhuizen, zoals een wandboekenkast met antieke boeken.
Voor het huis is een onderkelderde theekoepel gebouwd, waarvan alle acht zijden met glas zijn ingevuld.
Het huis ligt in een grote omringende tuin en een Noordelijk gelegen bosgedeelte. De vijver van het vroegere landgoed Daalhuizen behoort ook bij dit perceel.
Bij de vijver bevindt zich het Waterloo monumentje uit 1815 wat door Mr. Gerard van Hasselt werd opgericht.
Bij de ingang aan de Arnhemsestraatweg staan twee kolommen met in reliëfbelettering de naam 'Dordt' en 'wijck'.