Op nummer 1 aan de Waldeck Pyrmontlaan stond Villa Flora. Het pand werd omstreeks 1905 gebouwd. Voordat de heer en mevrouw Bakker hier zijn begonnen met het bejaardentehuis heeft het pand twee jaar leeggestaan. Hiervoor was het een rusthuis. Rusthuis Gemma voldeed niet meer aan de eisen.
Geen makkelijke start
De heer en mevrouw Bakker zijn in 1972 begonnen met pension Villa Flora. Er was wel elektriciteit, maar geen gas. Ze behielpen zich daarom met gasflessen. Onder deze omstandigheden werd er begonnen met het opknappen van de villa. 
De drie dochters sliepen tussen de brokstukken puin, omdat de kamers werden aangepakt en aangepast. Er werden toilet en douche gelegenheden gebouwd en centrale verwarming geïnstalleerd. De eerste bewoonster was de moeder van mevrouw Bakker, mevrouw Luttik. Aanvankelijk begonnen ze het pension op particuliere basis, maar ze werden gevraagd door de provincie een bejaardentehuis te beginnen.
Over het pand
De grote villa had een serre met glas in lood ramen en tuindeuren. Hierboven bevond zich een balkon op het zuiden. Boven de ramen van de vensters bevonden zich, in verschillende maten, ruitvensters met hierboven boogversieringen van baksteen. De panelen voordeur was voorzien van een afdakje. Aan het hek hing een metalen bord: BEJAARDENOORD FLORA.
In 1976 werd een aanbouw gerealiseerd. Onder het pand zat een groot souterrain. De tien kamers waren 35m² of groter. Er waren twee echtparenkamers. In de keuken op de begane grond werd gekookt voor de bewoners, ook stond er een enorme koelkast en een grote vriezer. De boodschappen haalden meneer en mevrouw Bakker bij de MAKRO, een groothandel. Op de begane grond bevond zich een gezamenlijke ruimte. De bejaarden konden, indien nodig, met een traplift naar de eerste verdieping. Op de bovenste etage woonden studenten. Eerst sliepen meneer en mevrouw Bakker in de 'slaapwachtruimte' en woonden ze in. Later woonden ze in een bungalow achter de villa.
Meneer Bakker deed alle voorkomende werkzaamheden zelf. En alle voorzieningen werden aangebracht volgens de voorwaarden die de wet stelde. Hij had alleen materiaal kosten. Zo bleef de kostprijs in verhouding met de kwaliteit die de bewoners geboden kregen, vrij laag. De heer en mevrouw Bakker konden aan de steeds strengere regels ten aanzien van de bejaardentehuizen voldoen, doordat meneer Bakker, als werktuigbouwkundige, alles zelf kon aanpassen en onderhouden. Zijn vrouw was verpleegster en kookte voor de bewoners. Voor het schoonmaken en wassen hadden ze mensen in dienst. Bovendien was er een invaller voor het koken. Eén van de hobby’s van meneer Bakker was wijn maken, van druiven, maar ook van appels. Het gebeurde wel dat bewoners meehielpen appels schillen. Het laat zich niet raden dat ze regelmatig van een glaasje wijn genoten. Ook bij bijzondere gelegenheden werd er een glaasje geschonken, bijvoorbeeld toen Mevrouw Rijnenberg 101 jaar werd. In de krant stond:
‘Honderd jaar plus één. VELP – Mevrouw Henriette Johanna Rijnenberg-Perk vierde maandag 19 november voor de 101e keer haar verjaardag. Zij woont nu acht jaar in het bejaardenoord ‘Flora’ aan de Waldeck Pyrmontlaan te Velp. Mevrouw Rijnenberg is geboren in Loosduinen, maar woont al sinds 1928 in Velp. Haar echtgenoot werkte bij de gemeentesecretarie van Rheden. Regelmatig krijgt ze bezoek van haar schoondochter, klein- en achterkleinkinderen en kennissen. Burgemeester T.J. Koek bezocht haar op haar verjaardag en bracht haar een boeket bloemen’.
De bewoners betaalden een prijs voor kost en inwoning aan de provincie. De heer en mevrouw Bakker werden voor hun werkzaamheden betaald door de provincie en kregen een bedrag per jaar voor de exploitatie. Het was een door de provincie erkend bejaardentehuis. De heer Bakker was lid van de Neveb, Nederlandse Vereniging Van Bejaardenhuisvesting. Dat betekende regelmatig vergaderen op het provinciehuis in Arnhem. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer bewoners met een zwaardere indicatie. Dat gaf problemen. Samen met collega, de heer Zwarteveen van huize Regina aan de Arnhemsestraatweg werd dan een verhuizing gerealiseerd. Regina was en is nog steeds een verpleeghuis voor demente bejaarden.
De wet van kracht
In de jaren '80 (t/m 1992) verschenen vele advertenties in verschillende landelijke dagbladen.
Hoe ironisch, halverwege de zeventiger jaren werden ze gevraagd een bejaardentehuis te beginnen en in 1993 zijn ze op verzoek van de provincie ook weer gestopt met het bejaardentehuis. Het beleid ten aanzien van de bejaardenpensions veranderde. Dat staat ook in een door de heer Bakker bewaard krantenartikel:
‘PENSIONS VELP geleidelijk appartementen. VELP – De particulier geleide bejaardenpensions in Velp-Noord die de komende jaren op last van de provincie worden gesloten worden geleidelijk omgebouwd tot luxe appartementen. Dat staat in een notitie van het Rhedens college van burgemeesters en wethouders. De gemeente Rheden heeft teveel verzorgingsplaatsen voor bejaarden. De provincie Gelderland vindt dat een aantal plaatsen moet verdwijnen. In Velp-Noord gaat het om tien tot twaalf tehuizen. De gemeente Rheden wil de vrijkomende ruimte benutten om er
appartementen te bouwen. Dit zullen echter vrijwel allemaal luxe woningen worden, die al snel 250.000 gulden per stuk kosten.Vanuit de Rhedense gemeenteraad zijn al eerder vragen gesteldover de bouw van luxe appartementen. Er bestonden twijfels of deze dure huizen de woningnood in de gemeente Rheden oplossen.’
De heer en mevrouw Bakker verhuisden naar nummer 16 van de Waldeck Pyrmontlaan. Het oorspronkelijke pension werd verkocht aan een projectontwikkelaar, die het in december 2004 heeft gesloopt . In de tussentijd hebben er krakers in gewoond. Geruime tijd lag er een braak stuk terrein. Inmiddels heeft er nieuwbouw plaatsgevonden. De foto toont het huis toen het te koop stond bij een makelaar.